Her şeyin tersiyle anlam kazanması ne tuhaf.Varlığın yokluğunla alamlı.
Para parasızlıkla anlamlı.
Aydınlık karanlıkla,
Soğuk sıcakla,
İyi kötüyle,
Hayat ölümle...
Yani sevdiğimiz şeyleri tanımlamak için onların zıtlarına ihtiyaç duyuyoruz.
Diğer bir deyişle sevdiğimiz şeyleri sevmemizi sevmediklerimize borçluyuz.
O halde sevmediklerimizi de sevmemiz gerekiyor ki sevdiklerimiz anlamlı olabilsin.
Önermem şu:
Hayat bir paradokstur.
Hem de kaotik bir paradoks.
anlamlı sonuçlar anlamlı sebeplerden dolayı oluşmayabilir.
YanıtlaSilhayatınıza verebileceğiniz en büyük ceza onu aritmetik yaşamaktır, çünkü hayat geometrik ilerler.
bu yorumların yukarıdaki yazıyla ne alakası var?
hiçbir alakası yok...
Yani sevdiğimiz şeyleri tanımlamak için onların zıtlarına ihtiyaç duyuyoruz.
YanıtlaSilO halde sevmediklerimizi de sevmemiz gerekiyor ki sevdiklerimiz anlamlı olabilsin.
Bu cümlede zıtlar yer değiştiriyor..
sevmediklerini sevdiğinde, sevdiklerini sevmeyebilirmisin ki acaba diye düşündüm bi an.. Gene bi zıtlık işte
Sevmediklerim sevdiklerimi anlamlı kılıyor. Yaşadığım zorluklar güzel anlarımı değerli kılıyorlar.
YanıtlaSilParasız günlerim ilerdeki paralı günlerimi anlamlı kılacaklar.
İşte bu zıtlık, tezat durum yada paradoks yada adı her neyse hayatı anlamam ve onu kabul etmeme yardımcı oluyorlar. Sevmesemde onları kabul ediyorum.