Şu an nasıl biri olduğumun farkına varmak için, daha doğrusu geldiğim noktayı daha iyi anlayabilmek için geçmişte (yeteri kadar geçmiş bir geçmişte) nasıl olduğumu hatırlamam gerek. Geçenlerde kitaplığımda bulduğum defter hatırlattı bana geçmişimi...
Günlüğümden bir parça:
Bazen inat eder insan. Mesela bazen nefesimi en fazla ne kadar tutabileceğimi merak edip kronometre ile ölçüm yaparım. İş inada bindimi sınırlar zorlanır.En fazla 2.5 dakika tutumuştum nefesimi. Daha fazla tutabilirdim. Bu saçma bir inat, tamam kabul ediyorum. Ama insan hayatını bu kadar saçma olmasa da inatlar keyifli hale getiriyor. İnat etmek yani; sebat etmek, direnmek, azmetmek, dayanmak. İnat ettiği zaman sınırları genişliyor insanın. Şimdi işte böyle bir inat içerisindeyim. Ben yapacağım, ben başaracağım.
Neyi?
Başarılması gereken ne varsa hayatınma...
( sonraki günlerde kırmızı bir kalemle şunları yazmışım)
Kesinlikle daha fazla tutabileceğime inanıyordum ve rekor:
3.08 dakika nefesimi suyun altında tuttum...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder