Geçmişe; yiyilesi bir silginin kokusuyla gidersin bazen,
bazen de çok istenmiş ve alınınca günlerce sevdalı sevdalı bakılan, giymeye kıyılamayan bir çift ayakkabıya tekrar sahip olduğunda.
Puma nın bu modeliyle böyle bir duygusal bağım vardı. Yıllar sonra tekrar aynı ayakkabı bana çocukluğumu ve o zamanki sevincimi hatırlatı. Aslında hissettiğim çocukluğumda hissettiğimin yanına bile yaklaşamaz. Biraz sevinç, biraz hayret ve bolca hüzünden mürekkep tuhaf bir duygu bu. Maziyi hatırlamak.
Sevdiğim bir şair Ankara hakkındaki bir şiirinde şöyle demiş;
...
Hiçbir lahmacun da o okul yolundaki üçüncü sınıf lokantadakinin tadını vermeyecek bir daha,
Çok daha iyilerini yedim sonra,
Bizzat Urfada hatta,
Ama hiçbirinde o kadar aç oturmadım sofraya
...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder